Cengiz ALDEMİR/Sozcu.com.tr

Atanmayan öğretmenlerin mağduriyetleri hala devam ederken, Türkiye’de ciddi bir öğretmen açığı olmasına rağmen, öğretmen ataması yapılmıyor. Durumun bu şekilde devam etmesi halinde, sorunun giderek büyüyeceği toplum bilimciler tarafından dile getiriliyor. Uzmanlar, atanmayan öğretmenlerin durumunun takip eden bir sistem kurulmasını, sorunlarının çözümü aşamasında bu gençlere destek sunulmasını, ekonomik durumları hakkında bir izleme sisteminin bir an önce hayata geçirilmesine dikkat çekiyorlar.

Atanamayan Öğretmenlerden sadece birisi Alev Karakuş. Fen Bilgisi öğretmeni ve ailesine destek olabilmek için düğünlerde, açılışlarda, doğum günlerinde palyaçoluk yaparak hayatını kazanmaya çalışıyor ve, ” hırsızlık,yolsuzluk yapmıyorum. Cemaate girip torpille soru çalmıyorum. Sadece atama bekliyorum” dedi.

 

Atanamayan Öğretmen Alev Karakuş SÖZCÜ’ye şöyle konuştu :

En iyi üniversitelerden birinden mezun oldum

” Ben Fen Bilgisi öğretmeniyim. Türkiye’nin en iyi üniversitelerinden birinde eğitim aldım. 2010 senesinde mezun oldum. Mezun olduğum sene aldığım puan pek iç açıcı değildi. Fakat 2011 sınavına iyi hazırlandım ve 82.3 puan aldım. Olmadı sıra bana gelmedi.hayırlısı dedim. Bir dahakine olur dedim yılmadım tekrar hazırlandım. 2012 KPSS sınavına girdim ve 82 puan aldım. Bu sefer puanım düşmüştü ama söylentiler vardı. 4+4 ‘ten fen bilgisi öğretmeni fazla alınacak diye.

Şubat atamasını bekleyin dediler. Her sene yapılıyordu ve bu sene de yapılmalıydı.

 

Yılan hikayesine döndü

Geçici bir işe girdim. Şubat ayına kadar çalışayım da atanırsam aileme yük olmadan hazırlık yaparım diye düşündüm. Bir etüt merkezinde 1000 tl ye sigortasız işe girdim ve çalışmaya başladım. 2012 ağustosundan sonra önümde kalan kişi sayısı çok azdı ve herhangi bir atama durumunda garanti atanıyordum. Haydaaa bir haber, bir kanun: artık şubatta atama olmayacak. Artık tek bir atama yapacağız o da Ağustos ayında olacak. Ve puanlar 1 kez kullanılabilecek. Atanma durumum yılan hikayesine döndü. Ne aldığım puanı kullanabildim ne de şubatta atanabildim. Atama için biriktirdiğim paraları tekrardan dershaneye dökme zamanı gelmişti. Zaten 3 senedir hazırlandığım için ayrıca dershaneye gitmeme gerek yoktu ama 2012 senesinde sistemle ilgili bir çok değişiklik oldu. Sınav soru tarzlarını değiştirdiler. Örneğin artık tarihten yakın tarih konusu da eklendi.Bu tarihin 2 kat zorlaşması anlamına geldi. Türkçe ve Matematikten mantık soruları eklendi. Ve en saçması da 3 tane olan güncel soru sayısı 8 taneye çıkmasıydı.

Hayatımı palyaçoluk yaparak kazanıyorum

Birde bunlar yetmezmiş gibi hiçbir ön hazırlık olmadan alan sınavı getirdiler karşımıza. Bütün bu değişiklikler sınava 5 ay kala gibi yapılmaya başlandı. Alan sınavı dediğimiz şeyde eklendiğinde kendi branşım için 18 alana çalışmak oluyordu ve alan sınavı daha önce yapılmadığı için ilk defa nelerle karşılaşacağımızı bilmiyorduk.Nitekim benim korktuğum başıma geldi. P10 puanım 87 olurken p121 deilen alan puanım 71.821 geldi. Yine olmamıştı sıralamam kötü geldi .Bütün ümidim kayboldu. Zaten şubatta da atama olmazdı ve ne oldu biliyor musunuz, geçen sene atama sadece ağustosta olacak diyen hükümet Şubat’ta atama yapma kararı aldı. Ve ben bu atamalarda da atanamıyorum ve geçimi mi günlük 50 tl ye soğuk kar kış yağmur demeden düğünlerde,açılışlarda,doğum günlerinde palyaçoluk yaparak kazanıyorum.

Ben çok şey istemedim

Yeri geliyor azar işitiyorum dükkan sahiplerinden zoruma gidiyor, yeri geliyor hocam sen yorulma diyorlar kullanıyormuşum gibi hissediyorum bu kutsal mesleği. Ben çok şey istemedim. Ben bu ülkede sağlıklı bireyler,kalbinde insan sevgisi olan öğrenciler yetiştirmek istedim.Ben öğrencilerim olsun nere olursa olsun farketmez dedim.Ve yine olmadı.İnandım,çalıştım atandığımdan beri her sene.Bir çok meslektaşım geçim sıkıntısından dolayı ücretli öğretmenlik yapıyor. Sadece bu olsa iyi,kasiyer, taksi şoförü,tattırımcı,palyaço olan bir çok arkadaşım var. Atama sıkıntısı sorunu yaşayıp intihar edip ölen onlarca öğretmen var. Hesabını kimse vermiyor.

Hırsızlık, yolsuzluk yapmıyorum

Ben şanslıydım belki. Annem ve babam benim her zaman yanımdaydı.Babamın emekli maaşı vardı ama intihar eden meslektaşlarım ailelerine bakmak zorundalardı. Şu an yaptığım işten pişman değilim. Elbette namusumla çalışıyorum.Önemli olan bu.Güvercin olup yem beklemiyorum. Mesela hırsızlık,yolsuzluk yapmıyorum.

Cemaate girip torpille soru çalmıyorum. Her gece yatağımda huzurla uyuyabiliyorum. İnanın önemli olan sadece bu.Çünkü şu an bunu yapamayan bir çok insan var.”SÖZCÜ