İşçiler neden sendika degiştirir yada değiştirmelidir?

İşçilerin sendikalarda örgütlenmesi oldukça zordur. Ama ondan da zor olan üyesi olduğu sendikanın haklarını savunmadığı halde o sendikaya mahkûm olmaktır. 

Oysa sendika demek işçi demektir.  İşçiler haklarını savunmayan sendikalara mahkûm değildir.

İşçiler değiştiremiyorsa sendikasının sendikal anlayışını, kendi öz iradesiyle sendikasını değiştirir. Değiştirmek te zorundadırlar.  
Yoksa, Anayasal sendika hakkı sarı sendikacılar tarafından sadece patronlar için kullanılır. 

Sendika değişikliği için işçinin çok nedeni vardır. 

İşçilerin üyesi sendikada söz hakkı yoksa, işyeri temsilcisini işçi kendi seçmiyor, patronun vekili işçi temsilcisi olarak seçiliyorsa, sendika yönetimini patronlar belirliyorsa, sendika yöneticileri işçiler üzerinde baskı kurmaya başlamışsa orada sendika üyesi olmanın bir anlamı yoktur. Ve de o işyerinde bir sendika da varlığından bahsedilemez.  

Sendika yöneticileri işçi gibi yaşamıyor, aldıkları ücret işçinin aldığı ücretin 5-10 katıysa düşünecek bir şey kalmamıştır. Çünkü o ücretleri alan o sendikacı işçiyi düşünmez. 

Pandemi sürecinde, yasakta işçi çalışıyor, sendikacı evde yatıyorsa tartışacak bir durum yoktur. 

Sendika, işçininin sorunları değilde aidat yatmış mı, yatmamış mı ona bakıyorsa, aidatı işçiden alıp işverenin hakkını savunuyorsa, işçilerin yaşadığı sorunlar karşısında ortadan kayboluyorsa sendika sendika olmaktan çoktan çıkmış demektir. 

Her dönem bir sonraki sözleşme daha iyi olacak sözleriyle işçileri oyalıyorsa, sendikayı eleştireni işiyle, ekmeği ile tehdit ediliyorsa, toplu iş sözleşme görüşmelerinde işçi yoksa, işçinin toplu iş sözleşmesini kendisinin yapacağı sendikayı bulma zamanı çoktan gelmiştir.

Toplu iş sözleşme bittikten sonra değil toplu iş sözleşmesi olmadan işçi harekete geçmelidir. 

Ekbetteki işçilerin arayışlarına engel olmaya çalışacaklardır. 

Sarı sendikal anlayış işçilerden maddi manevi aldıkları gücü işçilere karşı kullanacaklardır. İşçilerin gitmek istediği sendikalara yalanlar, iftiralar atacaklardır. 

Kendilerinin işçilere ihanetini değil ortaya attıkları yalan ve iftiraların tartışılmasını ve
işçiyi işçi ile karşı karşıya getirmek isteyeceklerdir. 

Kesenin ağzını açacak, market çeki, hediye adı altında rüşvet dagıtmaya başlayacaklardır.  

Ve aylarca, yıllarca uğramadıkları işyerlerinde çıkmayacak, işçilere şirinlikler yapmayı unutmayacaklardır. 

Hiçbirşey yapamayacaklarını anlayınca o  muteber, güçlü sendikacılar bir nevi o güne kadar yaptıkları satışı kabul edecek "son bir şans verin" diyerek işçilere yalvaracaklardır. 

Onlar ne yaparlarsa yapsınlar, işçiler gelecekleri için sarı sendikal anlayıştan, sarı sendikacılardan kurtulmalıdır. 

Değişimi düşünmek örgütlenmenin başlangıcı demektir. 

Örgütlü işçinin iradesinin önünde hiçbir güç duramaz. 

Değişim zor değildir. Değişim şarttır. 

Değişim sınıf sendikacılığından yanadır...